Welkom terug in Oranje. Veertien maanden na de misère van Mannheim speelde Samir Benghanem weer zijn eerste interland. Het werd in Tórshavn een even hectische als memorabele avond. “Revalideren is toch ook wat zwaarder als je iets ouder bent.”
De adrenaline denderde nog door het lichaam toen Benghanem (31) terug dacht aan de laatste minuten van het duel tegen Faeröer. Waar Oranje op voorsprong kwam (27-29), de kansen miste om het duel te beslissen, en letterlijk in de slotseconde een gelijkspel moest toestaan (32-32). “Voor mijn gevoel hebben we in de laatste vijf minuten net teveel kansen gemist. Daar zat ook een misser van mij bij.”
Toch werd het een Benghanem-avondje, want de dekkingsspecialist stond met een gehechte wenkbrauw in de catacomben. De man van Aalsmeer kwam na ruim een kwartier in de wedstrijd, forceerde meteen twee strafworpen, maar zes speelminuten later alweer met een bebloed gezicht aan de kant. Benghanem werd het slachtoffer van een rondzwaaiende elleboog. “Gelukkig was er een arts in de zaal, zodat het snel gehecht kon worden.”
Met een tulband om het hoofd kon Benghanem het duel uitspelen, al was het zicht in het linkeroog iets beperkt door de hechtingen. “Met het punt ben ik morgen waarschijnlijk blijer dan vandaag. Maar het was wel weer een potje, dit zijn de wedstrijden waar je het voor doet.”
Twaalf maanden geleden werd Benghanem geopereerd en het was even een tegenvaller dat hij het WK in Kroatië moest missen. “Revalideren is toch ook wat zwaarder als je iets ouder bent. Maar het is mooi om er weer bij te zijn.”
Door: Herman Nijman
Foto: Andrei Antal
