In januari maakte Rob Goudriaan zijn WK-debuut voor Oranje. Lang duurde zijn avontuur helaas niet. Een bal in het gezicht tegen Noord-Macedonië en een nieuwe tik op het oog tijdens de training zorgden ervoor dat zijn toernooi voortijdig eindigde. Voor het Handbal Inside Magazine sprak Eddy Veerman met Goudriaan.
“Na die bal op de training wist ik direct dat het ‘exit WK’ was voor mij en barstte op de grond al uit in tranen van teleurstelling. Bovendien had ik een vlek in m’n gezichtsveld, dus daar schrok ik enorm van. Dat trok ook niet weg. Het netvlies was gaan bloeden.. In het ziekenhuis kreeg ik naderhand te horen dat die vlek er nog wel even bleef zitten.”
De wedstrijd tegen Frankrijk moest hij vanaf de tribune volgen. “Ik leefde een week lang naar die wedstrijd toe. Ik wilde heel graag tegen bijvoorbeeld Dika Mem (Barcelona, red.) spelen. Naast tegen Frankrijk had ik meerdere WK-wedstrijden kunnen spelen, dat maakte de teleurstelling zo enorm groot. De jongens leefden mee, dat sterkt je. Afgelopen week kreeg ik nog berichtjes van jongens die in het buitenland spelen, met de vraag hoe het gaat. Dat doet je absoluut goed.”
Goudriaan begon met handbal bij Rowah in Waddinxveen, stapte op jonge leeftijd over naar Hellas en later naar Volendam. Zijn droom om tophandballer te worden bracht hem vervolgens bij de opleidingsploeg van SC Magdeburg. “Op papier was dat een heel logische en slimme stap. Achteraf gezien was het voor mij niet het goede moment om naar Duitsland te gaan.”
Heimwee in Magdeburg
De overgang viel zwaar. “Ik kreeg best wel heimwee… en ik was te eenzaam. Dan zit je daar in je eentje in een appartement.” Ook zijn studie liep spaak. “Dat knaagde. Dus wat dat betreft had ik langer moeten wachten met zo’n overstap.”
Hoewel de ervaring zwaar was, leerde hij er ook veel. “Ik heb heel goed Duits geleerd,” lacht hij. “En ik heb geproefd aan het echte profleven, het tophandbal.” Hij trainde vier keer met het eerste van Magdeburg. “Dan voel je je daarna de koning, je voelt ook dat er dus meer in zit.”
Maar de hiërarchische cultuur in Duitsland botste met zijn persoonlijkheid. “In de eerste weken zei ik iets over iets dat ik raar vond, en dan kwamen er teksten als: ‘Wie denk je dat je bent?’ Daar ging ik best wel slecht op.”
Terug in Volendam, met meer balans
In 2022 keerde hij terug naar Nederland om te herstellen van een zware knieblessure. Daarna maakte hij bewust de keuze om het plezier terug te vinden. “Ik wilde eerst mijn studie afronden en het plezier in handbal terugvinden.”
In de zomer van 2024 sloot hij weer aan bij Volendam. “Ik had meteen megaveel plezier in Volendam.” Hij blonk uit, en dat bleef niet onopgemerkt: Goudriaan werd geselecteerd voor de EK-kwalificatie en het voorbereidingstoernooi op het WK. “In Zwitserland heb ik veel gespeeld en dat ging goed.”
Zijn karakter valt op binnen het team. “Het was een superleuke tijd in Zwitserland en op het WK in Kroatië… Ook dat je soms een beetje overenthousiast bent, zoals ik,” lacht hij. Goudriaan staat erom bekend dat hij uitbundig juicht na reddingen. “Ze moesten lachen als ik een bal stopte op de training en dan ook schreeuwde.”
Eijlers en Hinskens
“Ik ben heel blij met de staf van Volendam.” Hij prijst keeperstrainer Gerrie Eijlers en coach Geert Hinskens. “Ik ben met een andere intentie in Volendam dan in de periode daarvoor.”
De lat ligt hoog, ook al weet hij dat hij soms te fanatiek kan zijn. “Dan zeg ik daarna ‘excuus’… maar het helpt me, het hoort ook bij mij.” Zijn energieke stijl wil hij niet verliezen, maar hij zoekt nu meer balans: “Het beste is een middenweg te vinden.”
Hij kijkt uit naar de Final Four en het landskampioenschap. “Het is het leukst om tegen de beste tegenstanders te spelen.” Buiten het veld rondt hij zijn studie af met een scriptie over onderzoeksjournalistiek. Over volgend seizoen is hij duidelijk: “Als je op zo’n WK speelt, gaat er wel iets kriebelen, maar we zien nog wel welke stappen er te maken zijn.”
Wil je het volledige verhaal met Rob Goudriaan lezen? In het uitgebreide interview vertelt hij openhartig over zijn overstap naar Magdeburg, zijn worsteling met eenzaamheid, de zware blessure, zijn rentree in Volendam, het WK-debuut én de zoektocht naar plezier en balans.
Word hier lid en ontvang de laatste editie van Handbal Inside meteen in huis.
Tekst: Eddy Veerman
Foto: FotoReza
