In de lente hakte HandbaL Venlo een lastige knoop door: de mannenkant werd opgedoekt en de vrouwentak kreeg prioriteit. Volgens hoofdcoach Robin Gielen een lastige, maar sterke beslissing.
Een nieuw bestuur durfde de keuze te maken. Gielen, voor zijn periode bij de vrouwen ook actief als trainer/coach bij de heren, vindt het moedig: “Rationeel een heel goede keus, maar het is even slikken. Sommige mensen binnen de vereniging hebben er moeite mee. Verandering brengt altijd weerstand met zich mee.”
“Er ontstaat ruimte”
Door de verschuiving richt de Limburgse club alle pijlen op de dameskant. De vereniging hoeft niet meer te schipperen in kosten, zaaluren en – simpelweg – aandacht. “Er is veel meer structuur en rust in ons trainingsrooster gekomen”, noemt Gielen als voorbeeld. “Speelsters weten waar ze aan toe zijn. Ook is er vanuit medische kant veel meer mogelijk voor de ploeg. Er ontstaat ruimte.”
Calimero-houding
Handbal Venlo wist drie nieuwe speelsters aan te trekken: Linda Kikken (Bevo), Renske Michielsen (PSV) en Sharon Grummel (E&O). “En een groot deel van de ploeg van vorig jaar is gebleven en heeft kunnen ruiken aan de eredivisie”, is Gielen, oud-speler van onder meer Sittardia, tevreden. “De focus komt ook te liggen op krachttrainingen. We hopen het de gevestigde orde lastig te kunnen maken. We moeten van de Calimero-houding af.”
“Ik vind HandbaL Venlo een slapende reus”, gaat hij verder. Zo roemt Gielen het groot aantal meisjesleden. “Ook zit er nog zoveel rek in de achterban. De club heeft een groot netwerk en de ligging is gunstig voor speelsters die willen studeren. Veel zaken zijn in de afgelopen jaren opgezet, maar kunnen door de verschuiving van focus binnen de vereniging uitgebouwd worden. Organisatorisch kan de club flinke stappen maken.”
In de zevende uitgave van het Handbal Inside Magazine gaat Robin Gielen dieper in op de potentie van HandbaL Venlo. Daarnaast is de oefenmeester eerlijk over het verlies van de herenploeg van de Limburgse club.
Foto: Tina Kolthof
