Tess Wester is keepster van het Nederlands handbalteam en het Duitse SG BBM Bietigheim.
De 22-jarige is bezig aan haar 5de seizoen in de Bundesliga, speelde op het EK in Kroatië, won zilver op het WK in Denemarken en werd gekozen in het All Star Team. Exclusief voor Handbal Inside houdt ze een dagboek bij waarin ze ons een kijkje geeft achter de schermen van het nationale team.
Kotsen met een doel
Hallo allemaal!
Hier nog even een berichtje van mij. Mijn excuses dat de afgelopen weken mijn dagboeken er niet zo veel waren. Het was ongelofelijk druk met reizen, trainen en natuurlijk wedstrijden spelen.
Want mochten jullie het nog niet weten, afgelopen week speelden wij het Olympisch Kwalificatie Toernooi!
De heenreis was niet helemaal soepel verlopen maar toen we eenmaal gesetteld waren liep alles voorspoedig. Metz is een ontzettend leuke stad en gelukkig was alles op loopafstand dus konden we af en toe nog even de stad in.
Vrijdag was de eerste wedstrijd tegen Frankrijk en dat was meteen ook de belangrijkste. Na de videobespreking en het eten was het tijd om naar de hal te gaan. Een beetje zenuwachtig was ik wel omdat er deze wedstrijd meteen al zoveel op het veld stond. Wat gaaf was het om te zien hoe veel mensen er vanuit Nederland waren afgereisd om ons te kunnen zien spelen. KIPPENVEL!
Het was serieus echt fantastisch om onder zo’n luid gejuich het veld op te komen in een ander land. Het voelde meteen als een soort thuiswedstrijd. Toen ik het veld op liep wist ik dat het goed zou komen.
Frankrijk werd gewonnen en die nacht was behoorlijk onrustig!! Het is lastig slapen hoor als je nog zo veel adrenaline door je lichaam hebt gieren.
Zaterdag stond Japan op het programma en toen was dat ineens de belangrijkste wedstrijd. Bij winst zouden we eigenlijk zo goed als zeker geplaatst zijn. Mocht Frankrijk natuurlijk van Tunesië winnen.
Opnieuw zat het publiek vol Oranje supporters. Wat ook zo leuk was, was dat als we s’middags even een kopje koffie gingen doen in de stad, we overal Nederlanders tegen kwamen die ons succes wensten!
Over de wedstrijd tegen Japan kunnen we heel veel zeggen maar ik wil er niet teveel woorden aan wijden. Het allerbelangrijkste is is dat we gewonnen hebben en dat wij, het Nederlands dames handbal team, naar Rio gaan!
En dan komt ineens een klein beetje het besef wat we eigenlijk bereikt hebben.
Dan denk je aan alle keren dat je helemaal dood ging op trainen. Dat je moest overgeven omdat je zo stuk ging. Dat de trainer tegen je stond te schreeuwen dat iets niet goed genoeg was. Dat je lichaam ontzettend zeer deed. Dat je soms eenzaam bent. Dat je Oud & Nieuw alleen thuis op de bank viert omdat je op 1 januari alweer moet trainen of spelen. Dat je verjaardagen mist, of gewoon nog maar vier keer in het jaar in Nederland bent. Het was het allemaal waard! Het valt allemaal in het niets als je mee mag doen aan de Olympische Spelen. Ik ben nu alleen nog maar blij, gelukkig en trots! Dat wij dit als team geflikt hebben.
Wauw. We gaan gewoon naar Rio. Tunesië was een makkie.. We gaan naar Rio!
Ik zie jullie daar!
Tess
(Meer Tess? Check www.tesswester.com)
