Voor het nieuwe Handbal Inside Magazine sprak Ingrid Lemmens met Kay Smits. De Oranje-international won deze zomer als eerste mannelijke Nederlander de Champions League.
Tweemaal topscorer, twee verlengingen, strafworpen en uiteindelijk het ultieme: het winnen van de Champions League. Kay Smits (26) uit Geleen mag zich de rest van zijn leven winnaar van het hoogst haalbare op clubniveau noemen. “Het was een krankzinnig weekend, ik had deze droom zelf niet mooier kunnen schrijven.”
Vraag Smits naar het weekend van de Final Four en zijn gedachten schieten alle kanten op. De ene na de andere herinnering popt op in zijn hoofd en mooie momenten vullen zijn gedachten. “Dan begint iemand erover en dan gaan er weer tientallen gedachten door mijn hoofd. Het is net een flipperkast: links, rechts. Het was zo’n gestoord weekend met allemaal hoogtepunten,” zegt hij met een lach vanuit Flensburg waar hij inmiddels met zijn nieuwe club SG Flensburg-Handewitt begonnen is aan het nieuwe handbalseizoen.
Beseffen dat hij de winnaar is van de Champions League, dat duurde wel even. “De eerste dagen leek het soms wel alsof ik er vanuit de derde persoon naar keek. Dat ik niet door had dat het allemaal echt was gebeurd en het niet echt leek te beseffen. Ik kon het nog niet geloven, het gevoel was er niet. Opeens waren heel veel van mijn dromen in een weekend uitgekomen. Het leek wel een sprookje,” blikt hij terug.
Herbeleven met familie
Wat Smits enorm hielp was het weekend veelvuldig herbeleven met zijn familie en vrienden. “Een paar dagen na de overwinning ben ik naar Geleen gereden, naar mijn moeder en zus Inger. Later kwam ook mijn broer Jorn daarnaartoe. Ik vond het echt geweldig om hun verhalen te horen over hoe zij het weekend hadden beleefd. Zij hebben weer tientallen andere belevenissen gehad en ik wilde heel graag al hun verhalen tot me nemen. Dat was echt ontzettend leuk.”
Wie Smits kent, weet dat hij een nuchter persoon is die dingen goed kan relativeren en weet wat hij wil in het leven. Zijn emoties zal hij niet zo snel tonen. Toch ontroerden de verhalen van zijn familie en vrienden hem. “Het raakte me heel erg, ze waren zo trots.” Dagenlang haalde hij met familieleden en vrienden herinneringen aan twee dagen Keulen op.
De twee verlengingen, de strafworpen, de allerlaatste bal tegen zijn hoofd en het ultieme: de winst, alles werd besproken. “Het is echt onmogelijk om er één ding uit te lichten, er zijn zoveel momenten en verhalen. Dan vertelde weer iemand een verhaal en dan kwamen er weer zoveel andere herinneringen bij me boven en zo schoten de verhalen over tafel.”
Lang durfde de Limburger überhaupt niet te dromen dat hij ooit Champions League zou spelen, laat staan de finale, en winnen was helemaal een vreemde gedachte. Toch is deze droom uitgekomen voor Smits. Als eerste Nederlandse mannelijke handballer heeft hij de Champions League gewonnen.
“Het voelde op sommige momenten wel als een sprookje. Als kleine jongen al zat ik zelf voor de televisie naar de Final Four te kijken. Dan keek ik met grote bewondering naar de clubs en de spelers die daar speelden. Het was zoiets magisch. En toen stond ik opeens zelf daar in die hal in dat weekend, dat was best wel gek.”
SG Flensburg-Handewitt
Na de zege waren het voor Smits turbulente weken. Meerdere feestjes, een huldiging in Magdeburg en ten slotte een verhuizing. “Turbulent op een positieve manier hoor,” haast hij zich te zeggen. De beslissing om te vertrekken naar een nieuwe club, de transfer naar SG Flensburg-Handewitt, nam Smits al een jaar geleden. Bij SC Magdeburg kreeg hij aanvankelijk weinig speelminuten waardoor hij zelf besloot om een transfer te maken.
Het verhaal is inmiddels bekend. Ploeggenoot Omar Ingi Magnusson raakte geblesseerd en opeens was Smits wél eerste keus, tot aan de Final Four aan toe. En dus liet hij de beste ploeg van Europa achter zich en kwam hij als winnaar van de Champions League bij SG Flensburg-Handewitt de kleedkamer binnen.
“Ik merk wel dat mijn ploeggenoten daar respect voor hebben en dan weet je meteen hoe groot het is. Maar ik vraag me af of dat niet ook zo was geweest als we niet hadden gewonnen.” De winst geeft Smits ook een zekere vorm van zelfvertrouwen. “Ik weet dat het goedkomt, dat ik op de juiste plek zit. Wennen bij een nieuwe club kost altijd even tijd, dat heb ik inmiddels geleerd. Alleen hoef ik me nu niet meer zeventien keer harder te bewijzen omdat ik die speler uit Nederland ben. Inmiddels weten ze wel dat Nederlanders ook kunnen handballen, dat hebben we ook met Oranje ondertussen laten zien.”
Verwachtingen
Smits zal het hele seizoen tijdens de Bundesliga worden aangekondigd als ‘de Champions League-winnaar’. “Dat is mooi, maar ook typisch Duits om dat te blijven benoemen. Dan zie je dat zij een totaal andere sportcultuur, op een positieve manier, kennen dan wij. Ze hebben veel respect voor winnaars en daar spreekt een mooie waardering uit.”
Bang dat de Champions League-overwinning extra druk met zich meebrengt, is Smits niet. “Tuurlijk zijn er bepaalde verwachtingen,” zegt hij lachend en laconiek. “Maar ik weet dat ik toch mezelf de allergrootste druk op leg, dat zijn niet de verwachtingen van buitenaf, maar ik leg voor mezelf de lat steeds een stukje hoger. Omdat je druk nodig hebt, dat is gezond, maar ook om tot nog betere prestaties te komen.”
Het volledige verhaal met Smits lezen? Hierin vertelt hij over een speciaal kunstwerk dat hij kreeg en blikt hij vooruit op het EK in januari en het nieuwe Bundesliga-seizoen. Word hier lid en ontvang het nieuwe magazine meteen in huis.
Tekst: Ingrid Lemmens
Foto: FotoReza
