Hellas gaat dit seizoen opnieuw proberen hoge ogen te gooien in de strijd om de titel in de eredivisie. Dat schrijft Peter Lotman in het AD. Dat moet gebeuren met een nieuwe trainer, een ander team én met Caspar Hovingh als vervanger van de vertrokken keeper Paul Vis.
De 20-jarige Hovingh is er de man niet naar om zichzelf de beste te vinden en zich op de borst te slaan over zijn prestaties. Dat hij een voortreffelijk doelman is met de juiste instelling heeft hij, ondanks zijn jonge leeftijd, echter allang bewezen. “De keepersverdeling is nog niet helemaal zeker, maar de verwachting is dat ik samen met A-junior Rob Goudriaan het doel ga verdedigen. Wij zijn gelijkwaardig aan elkaar en de vorm van de dag bepaalt wie er gaat keepen. Dat bevalt mij wel, afgerekend worden op je prestaties”, zegt Hovingh bescheiden.
De ambitieuze doelman heeft er veel voor over om het shirt van Hellas te dragen. Hij woont in Houten en dat betekent heen en weer pendelen tussen zijn woonplaats en Den Haag. “Ik studeer toegepaste wiskunde in Delft. Omdat ik geen rijbewijs heb, brengt iemand me na de training naar het station en ga ik met de trein naar huis. Ik zit dicht bij Hellas op school, dus dat is met de fiets wel te doen”, vindt Hovingh.
Mentale vlak
Hij ziet Hellas als zijn tweede thuis. “Een mooie club met historie. Daardoor is er veel handbalkennis aanwezig. De sfeer is er heel goed en omdat ik vaak op de club ben, ken ik ook veel mensen. Ik leer van die mensen om me heen. Van Bart Uijtdebroek en Arold Holman, de keeperstrainers. Ook van andere trainers met wie ik samenwerk. Vooral op het mentale vlak ben ik enorm ondersteund door Justin Pronk, Saskia van Zanen en Thierry van Zundert. Je kunt namelijk nog zo fit zijn, maar als je hoofd niet meewerkt is het onmogelijk goed te presteren. Zonder hen had ik mijn huidige niveau niet bereikt.”
Voor Caspar Hovingh draagt die aandacht bij aan zijn functioneren. “Ik heb een vorm van autisme, de Autisme Spectrum Stoornis, voorheen het syndroom van Asperger. Dat weerhoudt mij er niet van in teamverband op topniveau te sporten. Maar de belangstelling van mensen die vragen of het wel goed met me gaat, helpt mij daarbij. Ook dat is een van de mooie kanten van Hellas”, roemt Hovingh het sociale aspect van de Haagse club waar hij ook keeperstraining geeft en trainer/coach is van een jeugdteam.
Dankbaar
Hovingh hoopt dat hij, ondanks zijn autisme, met zijn sportprestaties een positief effect heeft op anderen. “Het is een belangrijk deel van wie ik ben. In de communicatie rond wedstrijden en trainingen is het voor anderen lastig de boodschap zo te brengen dat ik hem begrijp. Andersom ook. Omdat de nadruk ligt op presteren is het makkelijker dan bij breedtesport waar het sociale aspect voorop staat. Mijn teamgenoten accepteren dat ik mij afzonder en niet mee uitga na de wedstrijden. Daar ben ik ze dankbaar voor.”
“Mijn teamgenoten accepteren dat ik mij afzonder”
Zijn ambities reiken verder dan de vaderlandse competitie. “Voorlopig nog niet. Eerst presteren met Hellas en dan zie ik wel verder. Ik wil kijken hoe ver ik kan komen, dus als de kans zich ooit voordoet, wil ik naar het buitenland.” Dat er bij Hellas spelers zijn vertrokken vindt Hovingh jammer. “Dat hoort bij een club als Hellas en is altijd al zo geweest. Talenten opleiden en ze dan kwijtraken aan topclubs. Toch houden wij weer een sterk team over dat meedraait in de top.”
Foto: Jaap van der Pijll
