Als beste cirkelspeelster van het jeugd WK van afgelopen zomer knokt Romée Maarschalkerweerd (18) bij VOC om speeltijd in de eredivisie. Helemaal niet erg, want de jeugdinternational houdt wel van duelleren.
Met een plaatsje in het All Star Team van het eindtoernooi in Noord-Macedonië meldde Maarschalkerweerd zich halverwege de voorbereiding in Amsterdam. In de hoofdstad heeft het talent in Jill Kooij een sterke concurrent gekregen. “Ik moest wel even slikken toen VOC haar terughaalde”, is Maarschalkerweerd eerlijk.
In het krachthonk
Het is het scherpste wat de Zuid-Hollandse tijdens het interview loslaat. Maarschalkerweerd houdt niet van praatjes. “Dat laat ik aan mijn teamgenoten over”, lacht ze. “Ik trek niet snel mijn mond open. Soms in het krachthonk van Papendal waar ik een van de sterksten van mijn lichting ben.”
De tiener maakt op het hoogste niveau van het land vooral verdedigend indruk. “Ik heb aanleg voor verdedigen. Lekker de duels aangaan. Ben bijna één meter tachtig. Dat helpt mee”, blijft Maarschalkerweerd bescheiden. “Aanvallend moet ik het meest groeien. Bijvoorbeeld bij de timing bij het zetten van een sper.”
Zus is gestopt
Via Westlandia en één seizoen bij competitiegenoot Quintus kwam Maarschalkerweerd twee jaar geleden bij VOC terecht. “Via mijn zus Britt is het snel gegaan”, legt de jongste van de twee uit. De verloren finale tegen HandbaL Venlo is de laatste partij geweest van Britt Maarschalkerweerd. “Mijn zus heeft veel knieproblemen en een pauze ingelast. Ze coacht op dit moment de B2 van Quintus. Ik zie haar nog wel terugkeren binnen de lijnen, maar voor nu is het goed.”
Romée Maarschalkerweerd traint net als veel teamgenoten van VOC doordeweeks op Papendal. “Op vrijdag gaan we terug naar de club en iedere zaterdag spelen we een wedstrijd in de eredivisie”, legt ze uit. “Samen met Jill (Kooij, red.) moet ik de speeltijd op de cirkel verdelen. In de dekking werken we samen. Zij komt terug uit de Bundesliga en is verder dan ik ben. Er moet bij mij een schepje bovenop.”
“Na de wedstrijddag ben ik op zondag mijn ouders in Naaldwijk te vinden. Dan is er tijd om lekker te chillen”, besluit het werkpaard. Alle arbeid moet leiden tot meer dan alleen een basisplaats bij VOC. “Spelen in het buitenland lijkt me heel gaaf. In grote arena’s zoals op het WK en voor veel publiek.”
Foto: Tina Kolthof
