We kunnen allemaal wel een paar spelers of speelsters noemen die het zelden of nooit eens zijn met de scheids. En ja, laat ik het maar eerlijk zijn, ik was in het verleden ook zo’n vervelend ettertje.
Altijd maar zeuren en zeiken. Ik was een nachtemerrie voor menig scheidsrechter. Het gevolg laat zich raden; de gele kaarten en tijdstraffen die ik kreeg waren na verloop van tijd niet meer te tellen en mijn team werd er door de jaren heen flink door gedupeerd. Het gekke was, nu ik er zo aan terugdenk, dat ik eigenlijk nooit echt gecorrigeerd werd door mijn ploeggenoten of coaches. Ondertussen schaam ik mij nog steeds voor dat wangedrag. Want wangedrag, dat was het.
Een nieuw leven
Nu, twintig jaar later, ben ik een stuk rustiger al zeg ik het zelf. De man of vrouw in het zwart heeft zelden of nooit meer last van mij. De meest waarschijnlijke reden hiervoor; ik ben zelf scheidsrechter geworden. Niet omdat het moest, maar gewoon toevallig ‘het vak’ in gerold. Een keertje invallen als scheidsrechter bij een jeugdwedstrijd en ik was direct verkocht. Vervolgens een NHV cursus gedaan en een nieuw leven was begonnen.
“Of het nu ging om een vrije worp, een beginworp of strafworp, er was commentaar op werkelijk alles”
Ik startte met wedstrijden fluiten in de laagste klasse van de dames senioren. Een uitdaging, zonder meer. Speelsters die in hun gedachten nog 30 jaar jonger waren, handbalden volgens “oude” regels en hun mondje klaar hadden zodra ik floot. Of het nu ging om een vrije worp, een beginworp of strafworp, er was commentaar op werkelijk alles. Vreselijk, maar het was direct al een mooie spiegel.
Een kratje bier
Als scheidsrechter fluit ik inmiddels met ‘n koppelmaat door het hele land. Wat betreft commentaar tijdens de wedstrijd zijn we als koppel duidelijk; spelers die op een normale manier af en toe wat vragen is prima. Geschreeuw en hufterig gedrag wordt echter hard afgestraft. Werkt prima, zeker als je ploegen vaker in het seizoen tegenkomt.
Wat ook prima werkt; diverse teams hebben “mooie” straffen voor eigen spelers en coaches, die over de schreef gaan tegen de scheidsrechter(s) en daarbij een tijdstraf of erger oplopen. Het “kratje bier” voor het hele team en de donatie aan de boetepot komen vaak voor, maar ook andere ludieke maatregelen doen vaak prima dienst bij ploegen.
Suggestie
Graag doe ik bij deze nog een andere straf-suggestie; het verplicht fluiten van een jeugdwedstrijd. Wie weet houden we er op die manier nog een paar nieuwe, relatief jonge scheidsrechters aan over. Maar bovenal, het fluiten van een wedstrijd zorgt voor een stukje bewustwording bij “de misdadiger” in kwestie. Ik kan er over meepraten……
PS: de scheidsrechter op de foto is niet de auteur van dit stuk. ‘De man in het zwart’ wil graag anoniem blijven.
Door onze columnist ‘De man in het zwart’
Foto: Luc van Leeuwen, Handbalfoto.nl
