Ook handbalredacteur Gerben Engelen die namens Southfields voor Ziggo Sport werkt was maandagavond na de buzzerbeater van Lois Abbingh door het dolle heen. Maar het hart van de journalist heeft wel vaker een sprongetje gemaakt door toedoen van de international. Een ode aan de schutter van Oranje.
Het is het begin van het schooljaar 2008/2009. ‘Viva la Vida’ van Coldplay staat op nummer een in de Nederlandse top-40. Ik zit in het laatste jaar van de HAVO. Die opleiding volg ik aan het Arnhemse Beekdal Lyceum. Niet alleen omdat die school toevallig in mijn geboortestad staat, maar vooral ook omdat het Beekdal Lyceum topsporters extra ondersteuning biedt (en ik in die tijd op redelijk niveau sportte).
Zo kwam het dat ik bij, onder meer, voetballers Davy Pröpper en Marco van Ginkel, tennisster Richel Hogenkamp, badmintonster Selena Piek en volleybalster Kirsten Knip op school zat. Het Beekdal Lyceum was ook de school waar de dames van de HandbalAcademie hun opleiding volgden. Stuk voor stuk leuke meiden en niet onaantrekkelijk bovendien.
Hoge woord
Nu was (en ben) ik wel vaker snel verliefd, maar dit was anders. Het is misschien makkelijk om te denken dat ik zou zijn gevallen voor Tess Wester (die overigens wel bij mij op school zat) of Estavana Polman (die zat dan weer niet bij mij op school), wat overigens volkomen begrijpelijk zou zijn geweest. Toch had ik maar oog voor één handbalster.
Haar naam: Lois. Lois Abbingh uit Groningen. Zo! Het hoge woord is eruit! Lois begon met handballen bij V&S in haar geboortestad. Daarna daalde ze af naar Emmen om te gaan spelen bij E&O. In de tussentijd ontwikkelde ze zich verder op Papendal. Tuurlijk, ik was weleens vaker verliefd geweest op een meisje, maar dit was anders.
Een glimp
Ik zou nu kunnen zeggen dat ik viel voor haar intellect (Lois zat op het VWO en spreekt vloeiend Duits en Frans). Dat is ook deels waar. Eerlijk toegegeven, haar verschijning speelde ook mee. Eigenlijk is alles mooi aan Lois. De manier waarop ze de trap opliep was al mooier dan de rest van de school. Tijdens elke pauze hoopte ik een glimp op te vangen. In principe heb ik niks met dames die tatoeages hebben, maar bij Lois staat zelfs dat goed.
Wanneer de bel voor de pauze ging, sprintte ik naar de ruimte waar alle topsporters bij elkaar kwamen om hun boterham te eten. Wie weet was er nog wel een plekje vrij in de buurt van Lois. Na schooltijd eenmaal aangekomen op Papendal liep ik altijd even langs de hal waar de handbalsters trainden. Zo trok het laatste jaar op de middelbare school in vogelvlucht aan mij voorbij. Aan het einde van het schooljaar haalde ik mijn diploma.
Portie Lois
Natuurlijk was ik blij dat een nieuwe fase in mijn leven begon. Ik ging studeren, maar op de hogeschool waar ik terechtkwam liep niemand die ook maar enigszins in de buurt kon komen van Lois. Inmiddels speelde Lois bij VfL Oldenburg. In 2011 was ze terug in Nederland om met Jong Oranje het Europees Kampioenschap te spelen. Nederland eindigde als tweede, maar Lois werd wel mooi topscorer van het toernooi!
Lois ging van Oldenburg via Roemenië naar modehoofdstad Parijs. Een stad die Lois qua grandeur – om maar eens een goed Nederlands woord te gebruiken – paste als een jas. Inmiddels speelt Lois bij de Russische topclub Rostov Don. Ik ben na mijn opleiding gaan werken als (handbal)redacteur bij Southfields. Op die manier ben ik de laatste jaren verzekerd van mijn vaste portie Lois. Inmiddels staat Davina Michelle op nummer een in de top-40. Haar lied ‘Duurt te lang’ geldt voor ieder moment dat ik Lois niet in actie kan zien!
Door: Gerben Engelen
