Ja, een Limburgse journalist vond het allemaal niet zo indrukwekkend. Kijkend naar de statistieken en het behaalde puntenaantal heeft hij een punt. Prima. Maar op andere vlakken heeft Nederland wél indruk gemaakt op het EK in Trondheim.
Het laatste kwartier tegen Duitsland was ondermaats. En het hele uur tegen titelhouder Spanje was Oranje zowel aanvallend als verdedigend zwak. Daar werd door de internationals stevig van gebaald. “Maar het smaakt naar meer”, luidde het oordeel. De ban is gebroken.
Fortuna is minder dan Ajax. De Amsterdammers brengen meer internationals voort dan de degradant. Zo werkt sport. De een is beter dan de ander. Maar dat betekent niet dat de onderliggende partij minder hard werkt om ergens te komen.
Ontspanning
De zege van de nationale mannenploeg in Trondheim op Letland was een beloning. Een beloning voor de EK-kwalificatie. Een traktatie waar Nederland naar snakte. Het zorgde voor glimlachende gezichten. Een dolletje. Ontspanning. Binnen het veld en daarbuiten.
Trondheim maakte kennis met de flitsende acties van Luc Steins, de doeltreffendheid van Kay Smits en de flinke armen van Robin Schoenaker. Ook buiten de lijnen gaf het land een visitekaartje af. Het legioen van Oranje liet letterlijk en figuurlijk van zich horen. En hoe.
Buigen
“Zestig minuten lang. Voor onze ploeg uit Nederland.” De schare fans bestaande uit ouders, vrienden, liefhebbers, Fabian van Olphen en zijn moeder van 83 herschreven liedjes in een Ierse pub. Gelijktijdig werd iedere supporter voorzien van een vriendelijk oranje kleur op het gezicht. Vlaggetjes op de wang en in een mars naar de Spektrum Arena.
De Letse spelers, die net tekort kwamen voor een stunt tegen Duitsland (27-28), kregen naar eigen zeggen kippenvel van de steun van het Nederlandse legioen. Oranje had natuurlijk baat bij puntverlies van Duitsland om nog te mogen hopen op de hoofdronde. Een uur later, met het plukje Letten tussen het oranje, moesten de Oranjemannen buigen voor het geslepen Spanje. Hoogtepunt van het duel kwam wél van Nederlandse zijde.
Ierse pub
De monstergoal van Jeffrey Boomhouwer zorgde voor de zoveelste geluidsexplosie uit het vak van fans van Oranje. Ondanks dat het stemgeluid, de vele biertjes in de kroeg hielpen niet, na zes dagen steeds rauwer werd. Na de vlieger was nog maar eens de fraaie interactie tussen spelers en supporters te zien. Die lijn werd doorgetrokken tot in de nacht. Toen de spelers een bezoekje kwamen brengen in de, ik noem het voor de laatste keer, Ierse pub. Bijzonder.
De cijfers spreken voor zich. Nederland kwam op het Europese podium tekort. Daar is over getikt en geklaagd. Namens Handbal Inside mocht ik erbij zijn en ik heb genoten van de vibe in Noorwegen. Van de internationals die rap na de partijen de verbeterpunten aanstipten én de honderd geschminkte koppen in de arena.
Kwetsbaar
Ik ben er op de slotdag, na zes dagen lang werken zonder cameraman, maar eens naast gaan zitten. De vele kilometers door Trondheim met camera en statief op de schouder maakten me kwetsbaar en een beetje subjectief. Ook ik blijf een liefhebber. Ik heb van Nederland op het EK genoten. Petje af. Trots.
Door: Stijn Steenhuis
Foto: FotoReza
