Column: Shout-out naar alle ouders

International Bobby Schagen (28), in clubverband actief voor TVB 1898 Stuttgart uit Duitsland, schrijft columns voor het Handbal Inside Magazine. In juli verscheen de zesde editie van het blad en raakte Schagen een gevoelige snaar.

Mijn ouders zijn de allerliefste mensen ter wereld. Dat weet ik zeker. Ze zijn gescheiden toen ik 11 was. Veel weet ik er niet meer van, behalve dat het in het begin natuurlijk een verdrietige bedoeling was. Tot ik erachter kwam dat ik vanaf dat moment twee huizen had, toen was ik er volgens mij snel overheen. Een groot huis met een tuin in Amsterdam-Geuzenveld en een klein appartement in een flat in Osdorp. In het ene huis een grote eigen kamer, in het ander een kamer die ik moest delen met m’n broertje. Het was perfect.

De helft van de week zat ik rustig in mijn eigen kamer in mijn Ajax-pyjama na te denken of het mogelijk was een handbal- en voetbalcarrière te combineren, terwijl ik de andere helft van de week ‘s nachts met mijn broertje met een laserpen naar de huizen van de tegenoverstaande flat zat te schijnen om de buren gek te maken. Mijn ouders zijn altijd beste vrienden gebleven. Er zullen ongetwijfeld wat ups en downs zijn geweest, maar veel hebben wij daar niet van meegekregen.

Thermoskannetje
Toen ik in Duitsland ging handballen reden ze elke twee weken samen naar mijn wedstrijden. Ik geloof dat ze in mijn tijd in Nordhorn bijna geen thuiswedstrijd hebben gemist en ze zijn daar zelf bijna net zo trots op als ik. Thermoskannetje gevuld met koffie, gesmeerde broodjes in een zakje en de hond op de achterbank. Soms zelfs naar uitwedstrijden.

“Het helpt als je ouders een beetje gek zijn”

Ik denk dat mijn ouders voor mijn handbalwedstrijden meer in de auto hebben gezeten dan voor wat dan ook. Het begon natuurlijk al toen ik werd geselecteerd voor de jeugdselecties. Iedere zaterdag ruim een uur naar Papendal, dan vier (!) uur wachten en weer terug. Gelukkig vond onze hond de bossen daar prachtig. Ik denk dat iedere ouder van een handballend kind het wel herkend, die ellenlange ritjes door heel Nederland (en soms zelfs het buitenland) heen.

Getrouwd
Ik durf wel te stellen dat ik zonder die bereidheid van mijn ouders niet de handbalcarrière had gehad die ik nu heb. Het helpt gewoon heel erg als je ouders een beetje gek zijn. Op een goede manier dan. Ik sprak ooit met de ouders van Laura van der Heijden en vroeg me af of, nu Laura van Duitsland naar Denemarken ging, ze nog wel af en toe bij haar wedstrijden konden gaan kijken. Dat was een domme vraag geloof ik. Natuurlijk gingen ze dat. Vind ik mooi. Shout-out naar alle handbalouders die ieder weekend weer op een parkeerplaats verzamelen en over de snelwegen touren om hun kinderen te laten handballen. Jullie zijn goed bezig!

Oh en trouwens, mijn ouders zijn sinds een paar jaar weer bij elkaar. In juni zijn ze voor de tweede keer getrouwd. Misschien hebben die handbalritjes wel geholpen, wie weet.

Ook in de zevende editie van het Handbal Inside Magazine is een rake column van international Bobby Schagen te lezen. Het blad is hier te verkrijgen.

Foto: FotoReza