Ze ging opeens lobjes gooien. Danick Snelder kwam van ver en ging halverwege het WK lobjes gooien. Tot goud volgde.
In november van het vorige kalenderjaar sloop een Twitteraar in de inbox van Handbal Inside. Waarom Danick Snelder toch al twee wedstrijden op rij miste op het wedstrijdformulier bij het Hongaarse Ferencvaros.
Blauwe vinkjes volgden op een appje naar de captain van Oranje. Na een aantal dagen een nieuwe poging. “Het kan beter, maar ik maak stapjes”, liet Snelder dan toch maar los. Gevolgd door de biddende-handjes-emoji. Nee, dat is niet het emoticonnetje van een high five.
Ingehaald
Fysieke ongemakken wierpen Snelder ver terug. Een onzekere periode volgde. Het EK in Frankrijk kwam in gevaar. Sterker nog: ze moest zich afmelden. Het bleek een hernia te zijn. Toen Oranje in december van 2018 in de hoofdfase van het Europees kampioenschap Noorwegen trof ging Snelder onder het mes. Een lange revalidatieperiode volgde.
Afgelopen lente keerde ze terug in Oranje. Ze stond tijdens de begroeting weer vooraan. De plek die Snelder na jaren trouwe en steady dienst te pakken heeft bij de nationale ploeg. Ze scoorde één keer tegen Rusland. Op de terugweg van haar goal werd ze door alle andere elf veldspelers op het Almeerse parket ingehaald. Snelder was er nog niet.
Waardevolle vragen
In het nieuwe seizoen werd de lijnspeelster fitter. Snelder kreeg een plaats in de WK-selectie en was daar blij mee. Voor mijn cameralens sprak ze rustig over het lastige jaar. Snelder dacht gaandeweg het revalidatieproces aan stoppen. Was de pijn het waard? Is haar lichaam nog gemaakt voor topsport? Of is topsport niet het belangrijkste in het leven? Waardevolle vragen voor een mens.
Dankbaar en met een nog betere mindset verscheen Snelder op het wereldkampioenschap in Kumamoto. Ze speelde in alle tien WK-duels van Oranje. Tijdens het slot van het eindtoernooi ging ze zelfs lobjes gooien. Snelder miste geen trucbal. Op de terugweg naar de eigen goal bleef ze minstens de helft van de veldspelers voor.
Adempauze
Mede door vijf doelpunten in de finale van de hand van Snelder greep Nederland goud tegen Spanje (29-30). Het einde van twee weken zwoegen. Een magisch slot van misschien wel het zwaarste jaar uit de carrière van de altijd beleefde blondine uit Pijnacker.
Tijdens de besloten huldiging in het spelershotel in Hoofddorp, een kwartier van Schiphol, hield Snelder het niet droog. Zo kreeg de pers, niet welkom tijdens het intieme moment met familie en vrienden, te horen. Terug voor de cameralens herpakte ze zich. Snelder legde het verloop van het gouden WK uit en brak bijna. Tot het over haar jurk voor het Sporgala ging. Adempauze, lachen en weer stralen. Snelder kan door. Met goud om haar nek.
Door: Stijn Steenhuis
Foto: Tina Kolthof
