We hebben het allemaal meegekregen de afgelopen periode. Voetballer Abdelhak Nouri, ook wel liefkozend Appie genoemd, stortte tijdens een oefenwedstrijd voor zijn club Ajax ter aarde en stond niet meer op. Na twintig minuten reanimeren werd hij met een traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht. Inmiddels is duidelijk dat ernstige hersenschade is ontstaan. Hij zal nooit meer kunnen voetballen en ook normaal meedraaien in de maatschappij zal niet meer vanzelfsprekend zijn. Je vraagt je nu natuurlijk af, wat heeft dit in hemelsnaam te maken met een handbalcolumn? Dat zal ik toelichten.
De afgelopen dagen zat dit incident in mijn hoofd. Ik vroeg mij meerdere malen af: ‘Wat had ik gedaan als mijn teamgenoot dit zou overkomen?’. Eerlijk gezegd zou ik het niet weten, want ik heb geen EHBO-diploma. Paniek, angst, stress zouden bij mij de overhand krijgen, maar voornamelijk de onwetendheid wat te doen. En die onwetendheid over wat te doen tijdens zo’n situatie vind ik bijzonder eng.
“Het engeltje op de schouder werd al snel genoemd als redder”
Dat een bekend persoon dit overkomt is de reden dat het zo uitgelicht wordt, maar dit gebeurd helaas regelmatig. Niet zo lang geleden werd keepster Stéphanie Tuijp van Volendam getroffen door een hartstilstand. Bloedstolsels zijn via haar enkel en kuit in de longen terecht gekomen die een hartstilstand veroorzaakten. Het engeltje op de schouder werd al snel genoemd als redder. Maar wat nou als we honderden of misschien wel duizenden engeltjes op de schouder kunnen opleiden?
Elke seconde telt
Vraag jezelf eens af wat ik mijzelf ook afvroeg: wat zou je doen in die situatie? Stel dat je als ouder of trainer/coach op een doordeweekse avond training geeft aan een team. Een van de kinderen valt zonder enige aanleiding op de grond en ademt niet meer. Wat doe je? Alle andere kinderen raken in paniek en jij als volwassene bent de enige in de buurt. Als je niet reanimeert zal het kind komen te overlijden. 112 zal gebeld moeten worden, maar tot die tijd zul je alles zelf moeten doen. Elke seconde telt.
“Één belletje naar een instantie en een EHBO-training kan geregeld worden”
Doordat ik geen antwoord had op die vraag wilde ik deze column schrijven. Één belletje naar een instantie en een EHBO-training kan geregeld worden. Voor jezelf of voor de hele vereniging. En zelfs als er een vergoeding tegenover staat is dit het waard. Zeg nou zelf, zou jij er geruster op zijn als iemand die jouw kind traint een EHBO diploma heeft? Ik wel. Los van de vraag of elke sporthal een defibrillator heeft is er nog altijd een andere ‘machine’ die het verschil kan maken. Dat ben jij zelf.
Tot slot
Topsport of breedtesport: elk leven telt. En als wij er met z’n allen in de handbalwereld aan kunnen bijdragen dat er tijdens wedstrijden of trainingen ook maar één iemand extra kan worden gered, dan moeten we dat doen. Zie dit als een oproep om als vereniging actie te ondernemen om meer mensen een EHBO-diploma te bezorgen. Zodat iedereen zich veiliger kan voelen. Zowel in het veld als daarbuiten. Ik maak me er harT voor.
Door: Jorick
