Een week lang was ik er ziek van. Doodziek. Het wilde die bewuste zaterdagavond niet lukken. De ene beslissing pakte nog beroerder uit dan de andere. Voordeel wegfluiten, marchanderen, in de weg lopen, verkeerde spelers straffen. Kortom: gewoonweg dramatisch gefloten. Iets anders kon ik er niet van maken.
De terugreis van twee-en-een-half-uur na afloop van de wedstrijd was géén pretje. Duurde lang, héél lang. Samen met mijn koppelmaat probeerde ik het te verklaren. Waarom lukte het niet in deze wedstrijd? We zochten naar excuusredenen, maar die waren er simpelweg niet. Een regelrechte off-day. Eenmaal thuis, het was inmiddels ruim na middernacht, kon ik de slaap maar niet vatten. Steeds weer kwamen beelden van de wedstrijd naar boven. Om gek van te worden. Eigenlijk precies zoals toen ik zelf nog als speler fanatiek was en belangrijke wedstrijden in de stee wekelijks herbeleefde.
Social media
De kritieken in de media waren na die dramatisch gefloten pot overigens vernietigend. Enigszins terecht, er nu op terugkijkend. Dat neemt niet weg dat het buitengewoon vervelend is wanneer je je naam zo voorbij ziet komen. Je bent als scheidsrechter een makkelijk mikpunt. De kop van Jut; tijdens de wedstrijd, maar tegenwoordig met social media en internet, nog weken en misschien wel maanden daarna.
Het was maar goed dat we het weekend na de blamage direct de kans kregen om revanche te nemen. Dat was, en is voor mij de enige remedie; zo snel mogelijk bewijzen dat je wel in staat bent om een wedstrijd goed te leiden. De kater wegspoelen. Laten zien hoe het wel moet.
“neem van mij aan dat ook zij iedere pot willen winnen. Kan dat!? Ja, dat kan!”
Scheidsrechters, het zijn net mensen. Soms fantastisch, soms dramatisch. Maar neem van mij aan dat ook zij iedere pot willen winnen. Kan dat!? Ja, dat kan. Ook een scheidsrechter wint namelijk wedstrijden. En wellicht vaker dan je zou verwachten.
Foutloos fluiten bestaat niet
Foutloos een handbalwedstrijd fluiten, dat zal waarschijnlijk nooit iemand gaan lukken, daar is het spel simpelweg te snel voor en zijn situaties veelal op verschillende manieren te interpreteren. Maar onopvallend een spannende wedstrijd leiden, dat kan je wat mij betreft zien als ‘een zege’ voor de scheidsrechter(s). ‘In de geest van de wedstrijd fluiten’, is er ook zo eentje.
“opmerkingen in de media zijn duidelijke graadmeters voor de vraag of je als scheidsrechter ook ‘gewonnen’ hebt”
Na afloop van de wedstrijd zijn, naast het eigen gevoel over je fluitprestaties, de opmerkingen van spelers, trainers, media, waarnemers en niet te vergeten de toeschouwers duidelijke graadmeters voor de vraag of je als scheidsrechter ook ‘gewonnen’ hebt. Uiteraard, houdt bij die reacties na afloop wel altijd de uitslag van de wedstrijd in je achterhoofd, maar door de bank genomen.
Weet je trouwens wat ik komend weekend ga doen!? Een wedstrijd proberen te winnen. Als scheidsrechter.
Door: De man in het zwart (de scheidsrechter op de foto is niet de auteur van dit stuk)
Foto: Luc van Leeuwen
