“Topsport is vaak heel hard. Niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Daar wil ik eerlijk over zijn.” Oud-olympiër Michelle Goos (30) keert bij VOC terug in eigen land en wil jonge teamgenoten helpen de juiste keuzes te maken.
In 2016 ruilde Goos VOC in voor Buxtehuder SV uit Duitsland. De afgelopen twee seizoenen stond de linkerhoekspeelster onder contract bij Neckarsulmer SU. Halverwege het afgelopen seizoen in de Bundesliga raakte Goos voor de tweede keer in haar carrière zwaar geblesseerd aan haar knie. “Ik heb vorige week voor het eerst weer sprints gedaan”, opent ze het gesprek hoopvol.
Haar keuze terug te keren naar Nederland is niet alleen een bewuste. “Neckarsulmer SU wilde me geen nieuw contract geven. Ze vonden me namelijk te oud en willen door met jonge speelsters. Dan is je vertrouwen heel snel weg”, zegt Goos eerlijk. De oud-international is het niet eens met de visie van de Duitse club. “Bij veel andere teams in de competitie is de gemiddelde leeftijd 29. Bij NSU 23.”
Eerlijk zijn
Goos zit in haar vijfde maand van de revalidatie. “Tijdens de vorige knieblessure stond ik in de zesde maand weer op het veld. Dat is nu niet nodig, want er wordt niet gespeeld. Ik herstel heel goed en snel. Ik durf ook te zeggen dat ik daar hard voor train. Als de fysiotherapeut zegt dat ik tien herhalingen moet doen, doe ik er elf.”
“Als de fysiotherapeut zegt dat ik tien herhalingen moet doen, doe ik er elf”
“Leeftijd is maar leeftijd”, is Goos stellig. “Wie bepaalt voor mij hoe lang ik nog speel? Ik heb bewezen weer op mijn oude niveau te kunnen komen. Dan is het zuur dat een club je laat vallen. Topsport is vaak heel hard. Niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Qua blessures en contracten gaat het niet vaak zoals je wilt dat het gaat. Daar wil ik eerlijk over zijn.”
Olympische Spelen
Geïnteresseerde clubs uit Duitsland klopten op de deur bij Goos. Ze deed niet open. “Goed voor mijn ego, maar ik had niet het idee dat het de stap was die ik zou moeten zetten. Ik heb in mijn carrière al meer bereikt dan ik ooit zou durven dromen. Ik ben nooit een groot talent geweest en heb op de Olympische Spelen gespeeld. Toen ik mezelf afvroeg wat ik nog zou willen doen, dan was dat jonge meiden laten zien dat je ook zonder veel talent heel ver kunt komen.”
Goos durft kwetsbaar te zijn en zegt waar het op staat. “Waar kan ik dat beter doen dan de club waar ik ooit ben begonnen: VOC”, is ze enthousiast. “Ik zal een geheel andere rol krijgen in het team dan ik in Duitsland had. Ook maak ik deze keuze, omdat ik niet wil dat de laatste wedstrijd die ik ooit gespeeld heb, de wedstrijd is waarin ik mijn knie heb verneukt.”
Opgelucht
In de eredivisie hoopt ze haar jonge teamgenoten te helpen. “Ik ga spelen met meiden tussen de 16 en 21 jaar. Dat zal even wennen worden. Ik hoop ze te kunnen begeleiden in de weg naar de top. Ik ben van mening dat jonge speelsters soms veel te vroeg naar het buitenland gaan. Mijn moeder heeft me altijd vertelt eerst mijn studie af te ronden en daarna op avontuur te gaan. Misschien ben ikzelf te laat naar het buitenland vertrokken en denk ik te vaak aan anderen, maar ik ben heel blij en trots met wat ik bereikt heb.”
“Ik ben van mening dat jonge speelsters veel te vroeg naar het buitenland gaan”
Het hoogtepunt in de carrière van de Amsterdamse flankflitser is de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. In 2016 eindigde Goos in het oranje van de nationale ploeg op de vierde plaats. “Wanneer je er vol in zit beleef je het heel anders. Achteraf ben ik zeer tevreden”, besluit ze. “Ik heb drie maanden nagedacht over de beslissing die ik nu heb gemaakt. Toen ik eindelijk de knoop doorhakte voelde ik me tevreden en opgelucht.”
Foto: Tina Kolthof
