De Oranjedames zijn op dit moment bezig aan het WK in Denemarken. Achttien jaar geleden maakte de damesploeg met een vijfde plek voor het eerst furore op een mondiaal toernooi. In het nieuwe Handbal Inside Magazine een reconstructie van dit historische WK, aan de hand van John Volkers. Online een korte voorpublicatie.
In de al te bescheiden berichtgeving over het WK handbal van 2005, het mondiale toernooi van de vrouwen in het Russische Sint-Petersburg, viel bij voortduring het woord historisch te noteren. De vijfde plaats van het Nederlandse team, sinds 1971 altijd een mondiale mini gebleken, was inderdaad de beste prestatie uit de nationale handbalgeschiedenis en verdiende daarom ten volle het adjectief ‘historisch’.
Vooraf was er bepaald niet echt zicht op die positie bij de beste vijf van de wereld. Sterker: Nederland was ‘minder dan een outsider’, in de analyserende woorden van debutante Maura Visser. Bondscoach Sjors Röttger, een militair, moest de beste Nederlandse handbalster van dat moment, cirkelloper Olga Assink van het Deense Viborg, onder zijn troepen missen. Haar kniegewricht was te pijnlijk aangedaan. De reuzin aan de 6-meterlijn forceerde haar revalidatie om het WK in Rusland te halen, maar het bleek een mission impossible.
Blessureleed
Een andere basiskracht, rechterhoek en aanvoerder Monique Feijen, kampte met een kapotte voorste kruisband. Een jaar herstel stond er voor haar op het programma. Natasja Burgers, veiligheidshalve van het Deense Aalborg naar het Amsterdamse Volewijckers teruggekeerd om haar laatste krachten te verzamelen, liep door opspelend kraakbeen op haar laatste benen, maar ging toch mee, voor haar interlands 194 tot en met 203.
Middenopbouwer Irina Pusic had een zere knie en een pijnlijke enkel. Pearl van der Wissel, het grootste talent van de selectie, kampte met jumpers-knieën en diende anderhalve maand voor het WK, bij het Holland Toernooi, slechts voor halve wedstrijden te worden ingezet.
Alles klopte
“Wij gingen er inderdaad zonder verwachting heen,” zegt Sjors Röttger, als aan hem wordt gevraagd terug te kijken op het mooiste moment uit zijn carrière. Assistent-bondscoach Monique Tijsterman stond er net zo in. Lichte kanttekening van haar kant: “Maar we wisten ook dat we kwaliteit hadden, een mooie mix van ervaring en jong talent.”
Sterspeelster Saskia Mulder zegt het de twee strategen na. “Er was geen druk. Het was een naolympisch jaar, niets moest. Maar het klopte allemaal. We hadden het zo leuk met elkaar. Voor mij is dit het mooiste toernooi geweest uit al mijn handbaljaren met het Nederlands team.” Röttger: “Dat doe me deugd, zoiets uit haar mond te horen.”
In onze nationale omroepstad, Hilversum, werd besloten dit toernooi zonder grote belofte aan de jonge verslaggever Richard van der Made te gunnen. “De NOS-redactie dacht dat ik na de eerste ronde wel weer zou terugvliegen. Maar het pakte heel anders uit. Ik was twee dagen voor het WK in dat prachtige Sint-Petersburg aangekomen en ging pas na 21 dagen weer naar huis.”
Mooiste klus ooit
“Nog altijd staat het voor mij te boek als de mooiste klus ooit. Een ware belevenis, mijn eerste grote toernooi. Ik zat in zo’n grauw hotel, met de aardige Oranje-supporters. Niks erg hoor. Buiten sneeuwde het. Dagelijks met de metro naar de hal, het Ice Palace. Op loze dagen, die waren er niet veel, even de stad in.”
“Na verloop van tijd kreeg ik vanuit Hilversum de opdracht een Russische cameraman in te huren, voor korte interviews in het Sportjournaal dat toen nog om kwart over 10 ’s avonds werd uitgezonden. Had ik nooit eerder gedaan. Het was dringen tegen de deadline. Ik deed ook de samenvatting en het radioverslag. Echt om nooit te vergeten.”
Het gehele terugblik op het WK 2005 lezen? Je leest daarin onder meer over het wedstrijdverloop, de strategie van bondscoach Röttger, het cruciale duel met Korea en de gevolgen van het succes. Word nu lid van het Handbal Inside Magazine en ontvang de nieuwste editie meteen thuis.
Tekst: John Volkers
Foto: NHV
