US Handbal wacht elke zomer in spanning af. Zal het team wel of niet versterkt worden door buitenlandse talenten die toevallig een jaartje in Amsterdam komen studeren? Afgelopen zomer won US zowaar de jackpot.
Handballer Sven Ehlhardt (24) staat stil in de zaal. Hij kijkt bezorgd naar één van zijn vingers. Dat kootje oogt normaliter toch niet zo dik? En waarom doet het zo’n pijn? Svens medespelers en tegenstanders kijken mee. Ze weten dat dit een keerpunt in de wedstrijd kan betekenen. “Zonder Sven is US Handbal niet veel”, zei een tegenstander onlangs in een lokale krant, nadat Sven weer eens een doelpuntenregen had laten neerdalen.
Grote, sterke, bonkige spelers regeren tegenwoordig de handbalsport. Sven voldoet ruimschoots aan alle eisen. Tegenstanders kunnen tegen de Duitser aan springen wat ze willen, hij smijt de bal net zo goed in de kruising.
Maar deze zaterdagavond, in het duel met Donar, geeft Sven na vijf minuten noodgedwongen op. Zijn vinger is gebroken of gekneusd, niemand weet het zeker. Maar hij kan niet verder. Wat nu?
Wie staat op?
“Dat is het probleem niet”, analyseert flankspeler Achidi Frick (UvA-student scheikunde) na afloop. “We hebben dit jaar meer Duitsers en Scandinaviërs. Daarom zijn we koploper. Het probleem is eerder omgekeerd. Zodra iets tegenzit, denkt iedereen: dan is het nu mijn taak om de wedstrijd in mijn eentje te beslissen.”
Het gevolg is dat US een slordige wedstrijd aflevert tegen Donar. De Amsterdamse studenten zijn wel beter, hebben structureel een marge van drie punten, maar het duel is niet om over naar huis te schrijven, slechts af en toe tot leven gewekt door uitgerekend Achidi.
“Ik ben de kleinste en dunste speler van het team, maar ook de snelste”
De 26-jarige Zwitser is anders dan de anderen. “Ik ben de kleinste en dunste speler van het team, maar ook de snelste.” Daar is geen woord aan gelogen. Met ongekende sprints zoeft de flankspeler het veld op en neer. Bij Donar gaan ze elk balverlies steeds meer vrezen: dan moeten ook zij weer als een gek terug hollen.
“Ze hadden me moeten zien toen ik achttien was!”, zegt de Zwitster na de wedstrijd. Hij bekroont zijn optreden met vier doelpunten, waaronder een tergend traag lobje over de doelman. US wint uiteindelijk met 26-22. En dat zonder Sven.
Het gevaar van promotie
Door de zege op Donar gaat US soeverein aan kop in de tweede divisie. Het kampioenschap lonkt. Maar daarmee komt ook een dilemma dichter bij: promotie. “Ons niveau varieert elk jaar”, weet Achidi. “Vorig jaar bijvoorbeeld presteerden we niet goed. Toen hadden we te veel Nederlanders”, stelt de Zwitser lachend.
“Maar stel dat we kiezen voor promotie. Vervolgens vertrekken er komende zomer veel topspelers, zonder dat er nieuwe buitenlandse studenten bij komen. Dat zou tot een rampjaar kunnen leiden in de eerste divisie. Misschien moeten we dus promotie weigeren”, filosofeert de student.
Bron: Folia.nl
