Delaila Amega is pas 24 en herstellende van al haar derde kruisbandblessure. In haar derde revalidatieperiode ziet de spelmaakster eindelijk veel meer van de wereld.
Er helemaal tussenuit. Geen vroege schottraining in een halletje in de omgeving van Duits Dortmund, maar naar Kaapverdië, Curacao. Amega: “Onlangs ben ik met Tess van Buren, een verleden bij onder meer Dalfsen, naar de andere kant van de wereld gevlogen. Daar hebben we heerlijk gegeten, gedronken, gevaren en ook over handbal gesproken.”
In juni 2021 ging het voor de derde keer mis voor Amega. Op trainingsstage bij Oranje scheurde ze, slechts 23 interlands achter haar naam, opnieuw haar kruisband af. “Dan weet je dat je er weer maanden mee zoet bent”, aldus de ervaringsdeskundige. Twee keer eerder kwam Amega een zware knieblessure te boven. “De kans is aanwezig dat mijn knie wordt afgekeurd. Ik wil er deze keer voor zorgen dat ik een gezond lichaam voor de toekomst krijg.”
Gejankt en geroepen
Natuurlijk is Amega veel bij de fysiotherapeut te vinden, maar deze revalidatieperiode grijpt ze ook aan zich op andere vlakken te ontwikkelen. “Mijn leven heeft tot nu toe altijd in teken gestaan van handbal. Ik ben erachter gekomen dat ik ook heel veel andere interesses heb. Even helemaal uit de topsportbubbel.”
Nadat Maura Visser dan toch echt stopte bij Oranje, was Amega de aangewezen opvolger op de spelmakerspositie. Met veel snelheid én haar onderhandse schot bracht de Noord-Hollandse iets nieuws. Zonder positiegenoot Nycke Groot, maar met Amega haalde het Nederlands team op het WK in 2019 goud in Japan.
“Ik heb gejankt toen het voor de derde keer mis ging met mijn knie. Gehuild. Waarom overkomt mij dit, heb ik geroepen. Maar na nachten slapen bedacht ik me ook: alles gebeurt met een reden”, vertelt ze krachtig. “Ik ben mensen gaan zien, spreken. Het allerfijnste is dat ik nu weer dichtbij mijn vriend, ouders en familie woon. Iedere week zie ik mijn vriendinnen. Het allermoeilijkst van in het buitenland spelen vond ik altijd al het gemis van al deze mensen.”
’Favela Street’
Maandelijks is er contact tussen Amega en haar werkgever Borussia Dortmund. “Ik ben sinds mijn transfer van TuS Metzingen naar die club veel geblesseerd geweest. Echte binding is er op dit moment niet, maar daarvoor ben ik ook druk. Naast revalideren zet ik me als vrijwilliger in voor de organisatie ‘Favela Street’. Ik spreek met jonge meiden uit Amsterdam over thema’s als discriminatie en hoe ermee om te gaan. Daarna gaan we lekker sporten. Soms spelen we handbal!”
Benieuwd naar het hele interview met Delaila Amega? Abonneer je op het Handbal Inside Magazine. Klik hier.
Foto: Henk Seppen
