Een ingezonden column van een topscheidsrechter uit eigen land die anoniem blijven wil. Hij noemt zichzelf de ‘Man in het Zwart’ en geeft stof tot nadenken.
Vorig weekend stond voor mij in het teken van dubbel fluiten. Op zaterdagavond mocht ik samen met mijn maat in België aan de bak. Een kleine drie uur heen, iets sneller terug, maar vooral een heerlijke wedstrijd om te fluiten.
Bij de deur stond iemand van de thuisclub om ons welkom te heten. Hij regelde vervolgens een kopje koffie, liep mee om ons de kleedkamer te wijzen, zorgde voor drankjes bij de wedstrijdtafel en was na afloop van het duel in een nagenoeg uitverkochte sporthal weer aanwezig om ons van eten en een drankje te voorzien. Na een geanimeerd gesprek bedankte de vrijwilliger ons voor de pot en wenste ons ondanks het tijdstip een aangename terugreis.
Een bedankje ontbrak
Nog geen zestien uur later, op zondagmiddag, mocht ik bij een van de topsportverenigingen uit de buurt invallen als solo-scheidsrechter. Om aldaar een afdelingswedstrijd te fluiten in een nagenoeg lege, sfeerloze sporthal. Daar was niemand om mij welkom te heten, een kopje koffie te geven. Ik moest zelf op zoek naar een ruimte om mij om te kleden en er was er in de pauze geen drankje. Ik kreeg tijdens de wedstrijd een hoop gezeur naar mijn hoofd van het thuisspelende team en er ontbrak ook na het duel een bedankje. Geen praatje, laat staan wat te drinken na het douchen.
Twee dagen, twee totaal verschillende wedstrijden, in verschillende omstandigheden. Wat prijs ik mij dan gelukkig dat wij als koppel over het algemeen goed worden ontvangen als we komen fluiten. Maar waarom kan een club de scheidsrechterontvangst wel goed regelen als het gaat om een topwedstrijd, maar laat eenzelfde soort grote vereniging het bij een wedstrijd op afdelingsniveau zo ontzettend liggen? Dat kan toch niet de bedoeling zijn!
Aanvoerder of assistent
Ook mijn eigen dorpscluppie liet het in het verleden behoorlijk afweten als het ging om de ontvangst van de scheidsrechter. Tegenwoordig hebben we de afspraak dat de aanvoerder of de (assistent-)coach de arbiter ontvangt en begeleidt. Dat werkt over het algemeen prima.
Als we het toch al beperkte aantal scheidsrechters willen behouden, dan moeten we er met z’n allen voor zorgen dat scheidsrechters zich overal en onafhankelijk van het soort wedstrijd welkom en gerespecteerd voelen. Zeg eens eerlijk: hoe is de scheidsrechtersontvangst bij jou op de club geregeld? Op naar het speelweekend.
Foto: Jaap van der Pijll
