Als toptalent van VOC, lid van het Rookie Team van Mizuno en jeugdinternational leek Jalisha Loy (18) niet te stoppen. Door een zware kruisbandblessure moet de tiener toch op de rem trappen. “Het was gewoon botte pech.”
Na zes weken heeft Loy afscheid genomen van haar krukken. “Eindelijk”, verzucht de opbouwspeelster. “De fysio is tevreden en zegt dat ik trots mag zijn op de start van mijn revalidatie. Dat voelt goed.”
Op 7 augustus ging het in de kwartfinale van het WK U18 goed mis voor Loy. Nog voor rust moest ze held veld met een zware knieblessure verlaten. “Ik schreeuwde het uit. Het deed zoveel zeer. In de kleedkamer hoorde ik al dat het wel eens om mijn kruisband zou kunnen gaan.”
Twee eindtoernooien in één zomer
Zonder Loy eindigde Nederland op plaats vier van de wereld. Een maand eerder had de speelster van VOC al brons opgepikt met Jong Oranje. Twee eindtoernooien in één zomer, te veel voor een jonge topsporter? “Dat werd na het WK in Noord-Macedonië al snel geroepen, maar het was gewoon botte pech. Tussendoor heb ik genoeg rust genomen, maar dat weten mensen niet.”
“Op Papendal, waar ik doordeweeks train, wordt heel kritisch naar belasting gekeken”, wil Loy kwijt. Na een moeilijk begin van haar revalidatieperiode kijkt Loy alweer vooruit. “Tijdens de baltrainingen van de groep houd ik mezelf bezig. Langs de kant of zittend gooien met de trainers op de HandbalAcademie. Dan zit ik ook niet steeds naar de kant naar de leuke trainingen te kijken.”
Sprong of loop
Gedwongen moet Loy een pas op de plaats maken terwijl het haar zo voor de wind ging. Vorig jaar werd de jonge Amsterdamse nog verkozen tot MVP van het EK voor B-landen en haalde Loy met VOC de finale om de landstitel. “Mijn coach bij de club Rachel (De Haze, red.) baalde met me mee. Door het vertrek van Kim Molenaar naar Denemarken zou er meer speeltijd voor mij bij de club komen. Nu gebruik ik de tijd die ik moet benutten om mijn lichaam sterker te maken en als speelster nog completer te worden. Ik heb krachttraining voor mijn bovenlichaam gedaan en mag nu ook beginnen met licht squatten.”
“Één-tegen-één is mijn kracht. Dit seizoen probeer ik ook sterker vanuit sprong of uit de loop te worden. Zodat ik straks moeilijker te verdedigen ben”, klinkt het hoopvol. “Natuurlijk word ik ongeduldig van deze blessure. Misschien had ik dit jaar door de vele blessures in de opbouwrij bij de A-ploeg op Papendal wel eens mogen meetrainen. Maar na veel gesprekken met mensen om mij heen weet ik dat die gedachtes niet helpen.”
Vertrouwen in knie
Even terugschakelen om over tien maanden met een krachtige motor aan de start van het nieuwe seizoen te staan. Loy besluit: “Ik hoor veel verhalen van handbalsters die na een kruisbandblessure frisser en beter terugkomen. Als ik het vertrouwen in mijn knie gevonden heb, wil ik grote stappen maken.”
Foto: FotoReza
