Michielsen neemt de tijd bij landskampioen Aalsmeer

Een beenbreuk strooide Pepijn Michielsen (22) als belofte roet in het eten. In het zwart van landskampioen Aalsmeer heeft de schutter eindelijk zijn entree in de BENE-League gemaakt. “De jongens bij Hellas hebben me geholpen te relativeren.”

Als tiener had Pepijn Michielsen één doel. “Spelen in het buitenland”, vertelt de Bredanaar. Als lid van een échte handbalfamilie – vader Fred is hoofdtrainer bij DFS Arnhem, zusje Renske speelt met HandbaL Venlo in de eredivisie en Celine is al een aantal jaren actief in de Bundesliga – wilde ook Pepijn doorbreken. Tot het lichaam van de schutter flink tegensputterde. “Na mijn beenbreuk had ik er wel even genoeg van.”

Lang kwakkelde Michielsen met blessures. Zo bleef zijn doorbraak op niveau uit. “Doordat ik door mijn blessures zoveel lessen miste, haalde ik niet genoeg punten voor mijn studie en moest ik ermee stoppen. Dat komt wel even aan. Tijdens het begin van mijn revalidatie kon ik nauwelijks lopen. Dan denk je niet aan terugkeren op het veld. Laat staan spelen op niveau”, is Michielsen eerlijk. Bij Hellas keerde hij terug in de eredivisie.

Vriendschap
In Den Haag raakte Michielsen weer in het gewenste ritme. Het leverde de oud-jeugdinternational zelfs een trainingsstage in Denemarken op. “Heel gaaf, maar in Denemarken besefte ik me dat ik de stap naar het buitenland nog niet wilde maken. Ik wil mijn studie afmaken, samenwonen met mijn vriendin en samen zijn met mijn vrienden. De jongens bij Hellas hebben me geholpen te relativeren. Nadat ik terugkwam van het blessureleed hebben zij me laten inzien dat ook vriendschap heel belangrijk is.”

“Ik had snel een klik met Bert Bouwer”

Zo ging er een streep, zij het met potlood, door de wens naar het buitenland te vertrekken. Drie BENE-Leagueclubs hoopten de linkeropbouwer na een sterk seizoen bij Hellas binnen te hengelen. “Bij Hellas wisten ze aan het begin van het vorige seizoen al van mijn vertrekwens. Ik ben op gesprek geweest bij Volendam en Aalsmeer, waarbij Aalsmeer met het mooiste plan kwam. Ik had snel een klik met Bert Bouwer”, is Michielsen opgetogen. “Nadat ik getekend had, kreeg ik meteen een goed gevoel. Het is toch de landskampioen. Eindelijk was het me gelukt de stap te maken.”

Naar de kloten
In Noord-Holland komt Michielsen zichzelf tegen. “Het niveau is onwijs hoog. Op de training gaat het er drie, misschien wel vier, keer zo intensief aan toe als bij Hellas. Misschien heb ik dat in het begin een beetje onderschat. Ik was in de eerste week volledig naar de kloten”, lacht hij. “Ik voel geen hoge druk. Bert is iemand die zegt: Pepijn als je in maart in vorm bent, ben je in maart in vorm. Dan moet nu iemand anders in vorm zijn.”

Michielsen heeft de Nederlandse top bereikt. De belangrijkste conclusie die hij heeft getrokken is van een andere aard. “Ik heb weer volledig vertrouwen in mijn lichaam. Ik voel geen angst nog eens zoiets mee te maken. Een nieuwe stap maken is een meerjarenplan geworden. Ik wil mijn studie afronden en bij Aalsmeer slagen. Werk, studie en vrienden zijn ook belangrijk. Ik zie het bij mijn zus Celine. Haar carrière is snel gegaan en ze doet het erg goed bij HSG Blomberg-Lippe, maar het zou me niet verbazen als ze weer terugkeert naar Nederland.”

Volendam
Dit weekend krijgt Aalsmeer de kans zich te revancheren van de blamage tegen promovendus Houten. “Ja, die zagen we niet aankomen en deed veel pijn”, biecht Michielsen op. “De nederlaag hebben we volledig aan onszelf te danken. We zijn veel te tam de wedstrijd in gegaan. Gelukkig overkomt het ons in de eerste speelronde. Dan hebben we dat alvast gehad.”

“We zijn veel te tam de wedstrijd in gegaan”

“Ik kijk uit naar de aankomende wedstrijd tegen Volendam. Een leuke tegenstander die net als ons veel nieuwe, jonge, jongens in het team hebben. Ook vind ik het leuk om tegen Hans van Dijk te spelen. Bij Hellas hadden we een goede band.”