In het nieuwe Handbal Inside Magazine sprak John Volkers met Monique Tijsterman. De moeder-overste van de HandbalAcademie was actief als bondscoach en is nu teamchef in Oostenrijk. Een interview over het handballeven van de Amsterdamse.
Achtentwintig goed bestede jaren werkte Monique Tijsterman voor het Nederlands Handbal Verbond. Per 1 februari leidt ze fulltime het Limburgse topsportcentrum Watersley, maar in januari kwam er een nieuwe handbaluitdaging voorbij: bondscoach van de Oostenrijkse vrouwenploeg. Ze gaat het ‘erbij’ doen, vooralsnog.
Oostenrijk
“Net voor het EK van de mannen, ik was voor dat toernooi drie weken in Duitsland, werd ik gebeld. Met de vraag namens de Oostenrijkse bond: joh, Monique, wil jij meedenken over een nieuwe bondscoach voor de vrouwen. Tuurlijk zei ik, daar kom ik op terug. Ik ga wel even nadenken over een goede naam. Nou, dacht ik, ik vind het ook voor mezelf wel een mooie uitdaging om die aan te gaan. Toen heb ik een appje gestuurd naar de Oostenrijkse bond, de ÖHB, of ze mij ook op het lijstje kandidaten hadden staan. Dat was zo. Ik stond hoog op het lijstje.”
“Ik heb een contract tot volgend jaar april. Het eerste doel is het eigen EK dat eind dit jaar naast Zwitserland en Hongarije in Oostenrijk wordt gespeeld, met als speelsteden Innsbruck en Wenen. Voor dat EK zijn we uiteraard automatisch geplaatst. Mijn contract loopt door in 2025, tot en met de kwalificatiewedstrijden voor het WK van dat jaar, dat van Nederland en Duitsland. Na april ’25 evalueren we. Prima hoor. Eens kijken hoe het werkt, dan kijken we verder.”
Handbalster
“Ik was een jonge handbalster bij SNA, bij Ookmeer, toen de fusieclub OSC en ten slotte bij Aalsmeer. Ik heb bij die clubs gespeeld met de grootheden Marianne Bult, Hanneke van Eijl en de Van Iersels, Sandra en Georgina. Georgina was echt goed. Een Estavana Polman-achtige speelster, pass en schot. Dat waren mijn idolen. Vader Frans van Iersel was de coach. Hij liet mij debuteren.”
“Ik moest het hebben van mijn kracht, van mijn schot. Als we in die tijd een HandbalAcademie hadden gehad, dan had ik me veel beter kunnen ontwikkelen als handbalster. Ik was echt een schutter, omhoog en die bal erin. We werden kampioen met OSC en met Aalsmeer.”
Bondscoach
“In 2021 zou Emmanuel Mayonnade zijn klus afmaken en Nederland als titelverdediger coachen bij het WK in Spanje. Hij zegde daarvoor af. Toen hebben ze gezegd, dan gaan we Monique voor de groep zetten, tot en met dat WK, en daarna zien we wel verder. Mijn focus was om de groep voor te bereiden op dat toernooi. Ik pakte die kans. Daar droomt iedere trainer van. En ook Monique Tijsterman. Ja, het was de wereldkampioen van 2019. Maar er was wel het een en ander in die ploeg veranderd. Ik heb gezegd: we gaan ervoor.”
“We hebben niet eens zo’n verkeerd toernooi gespeeld. De enige mindere wedstrijd was tegen Zweden, een gelijkspel, 31-31. Die pot hadden we eigenlijk moeten winnen. Daarna kruis je in de hoofdronde tegen de Noren. In die wedstrijd spelen we volgens mij heel fantastisch. Maar je verliest dat duel (34-37, red.) en je ligt er meteen uit. Twee jaar eerder werden die meiden wereldkampioen na drie nederlagen. Tja.”
“Voor mij was het aan de voorkant wel duidelijk dat een aantal speelsters mij niet op die positie wilde hebben. Ja, een zekere teleurstelling over het niet verlengen van Mayonnade. Laten we zeggen een combinatie van die factoren. Ik wist dat het speelde. Ik heb met een aantal meiden gesproken. Jongens, we gaan gewoon die weg in en dan zien we daarna wel. Maar voor mij was het wel duidelijk dat toen die laatste wedstrijd was gespeeld, dat het voor mij geen verlengd verblijf bij Oranje zou worden.”
HandbalAcademie
“Ik heb een hoop van die speelsters bij mij op de HandbalAcademie gehad, tussen 2006 en 2012. Heb ze gecoacht bij Jong Oranje en Youth. Een aantal van die meiden kon de schakeling niet maken tussen de Monique van toen, want die was streng en moest ook een stukje opvoeding toevoegen, en de Monique van 2021. Want ik ben natuurlijk in die tien jaren ook gegroeid in mijn rol. Dat hebben ze te weinig meegemaakt.”
“Ik had niet zoals zij de stap naar het buitenland gemaakt. Het was LIONS en Dalfsen voor mij. Dat werd me nagedragen, dat merkte ik heel erg. Het was uitermate jammer dat een aanvoerder als Danick Snelder tegen Richard van der Made op de radio flink uitpakte. Ik had liever gehad dat ze mij die kritiek persoonlijk had gezegd.”
“Dan kun je twee dingen doen. Van ik neem jou niet mee. Maar Danick was echt van toegevoegde waarde voor de ploeg en daarom heb ik de keuze gemaakt haar bij de ploeg te houden. De revaliderende Estavana Polman heb ik ook bij de ploeg gehouden. Want of zij nu volledig kon spelen of niet, zij is heel belangrijk voor de ploeg. Wij konden haar bovendien fitter krijgen gedurende het toernooi. Waardoor ze na dat WK in betere conditie terugkeerde naar haar Deense club. Dat de club tegen was, was voor mij een kwestie van communicatie tussen Estavana en haar trainer bij Esbjerg.”
Het volledige verhaal met Monique Tijsterman lezen? Ze spreekt onder meer over het ontstaan van de HandbalAcademie, haar interlandcarrière, hoe ze in het trainersvak is beland en haar werk voor de EHF. Word hier lid en ontvang het laatste Handbal Inside Magazine meteen in huis.
Tekst: John Volkers
Foto: Henk Seppen
