Waar een groot deel van de Nederlandse handbalwereld stilstaat, mogen de toptalenten van de HandbalAcademie onder bepaalde omstandigheden op Papendal wél trainen. Ook lid van het Rookie Team van Mizuno en Handbal Inside Kim Molenaar (18).
In de eerste weken van de lockdown ging ook Papendal dicht. Hoe lastig vond jij dat?
Dat is in het begin lastig te accepteren, want je wilt niet stilstaan in je ontwikkeling. Dan zie je wedstrijden in het buitenland en wil je zelf ook weer aan de slag. Ik ben in gesprek gegaan met onze trainers en een mental coach.
Wat leer je van de situatie?
Mentaal word je sterker. Je moet je over bepaalde dingen waar je geen invloed op hebt heenzetten en vooral focussen op wat wél kan. We konden bijvoorbeeld snel weer in training.
Veel leeftijdsgenoten bij de club moeten wachten op hun beurt. Hoe voelt dat voor jou?
Op de HandbalAcademie zitten we in een luxepositie, dat zijn we ons wel gaan beseffen. We mogen gewoon krachten en hebben ook een aantal keer per week een gewone baltraining. Ik ben me er van bewust dat we het heel goed hebben.
In het weekend mist de wedstrijd bij VOC. Is dat lastig trainen?
Dat is soms wel frustrerend, hoor. In de midweek werk je hard, maar je kunt de dingen die je oefent niet in een wedstrijd in het weekend uitproberen. Op Papendal proberen de trainers meer dan in andere jaren een partijvorm in de training te verwerken. De verliezer moet de ballen ontharsen. Dan staat er toch wat op het spel.
Heeft het uitvallen van de eredivisie ook een voordeel voor jou als talent?
Ik merk dat je erg gefocust bent tijdens de trainingsweek. Doordat er geen wedstrijden gespeeld worden heb je in het weekend iets meer rust en kun je in de midweek meer geven. Ook heb je nu op Papendal weinig afleiding, omdat je veel op je kamer bent en daar ook – online – les volgt. Ik probeer iedere training eruit te halen wat erin zit.
De coronacrisis zorgt er niet voor dat je stilstaat in je ontwikkeling?
Daar heb ik me in het begin wel druk over gemaakt, omdat je andere speelsters in bijvoorbeeld Duitsland wel wedstrijden ziet spelen. Dan vraag je jezelf af of dit hele proces om eens in het buitenland actief te zijn heel veel vertraging krijgt. Door de vele trainingsuren die we op de HandbalAcademie maken vind ik het helemaal geen verloren jaar. Ik wil me focussen op wat wel kan.
Foto: Tina Kolthof
