Deze week komt het achttiende magazine van Handbal Inside uit. Trainer/coach Hans van Dijk van Tachos vertelt over rumoerige maanden die achter de rug zijn. Een greep uit het stuk.
Na eredivisionisten Houten en Hellas tekende Van Dijk in 2019 bij Volendam. Een leerzame tijd, maar geen doorslaand succes voor de trainer/coach. Vlak voor de start van de HandbalNL League in februari stapte Van Dijk per direct op in het vissersdorp. “Ik probeer de mooie momenten die ik daar heb meegemaakt te koesteren, want ik heb mogen samenwerken met échte verenigingsmensen. Maar heb verder het boek gesloten. Toen het avontuur in Volendam stopte dacht ik even ook niet meer als coach terug te keren. Ik had de BENE-League gehaald en niet de ambitie naar het buitenland te gaan. Tot mijn oude clubje Tachos belde”, vertelt Van Dijk.
Als vervelende linkspoot met een slopend schot speelde Van Dijk voor de eeuwwisseling al eens in het tenue van de ploeg uit Noord-Brabant. “Toen al een warme club en de eerste gesprekken in de lente bevielen me ook. Fred Michielsen stapte op en ze hadden interesse. Ik werk in Oosterhout en dat is een kwartiertje rijden. Na overleg met het thuisfront ben ik langsgegaan en uiteindelijk zijn we eruit gekomen”, legt Van Dijk uit. “Een jonge talentvolle groep die presteren belangrijk vindt, maar ook andere dingen. Het sociale aspect. Dat vind ik ook een belangrijke pijler.”
Tussen 2013 en 2017 hielp Van Dijk Houten met een aantal kampioenschappen op rij naar de eredivisie. In zijn thuisprovincie Utrecht klikte het met de groep. “Daar ligt mijn kracht, denk ik. Als people manager. Ik heb niet de beste trainingsstof van het land, maar ben er in Houten en ook bij Hellas achter gekomen dat ik als mens er voor de jongens – die keer op keer ondanks drukte met studie of werk komen opdraven – wil zijn. Daar krijg ik als coach een goed gevoel van. Dat geeft me energie.”
“Terwijl ik als speler geen leuk mens en tegenstander was. Mijn vrouw noemde mij altijd een ‘eikeltje’ in het veld”, lacht Van Dijk die binnen de lijnen voor onder meer Aalsmeer, V&L en het Belgische Sporting Pelt actief was. “Een topsporter is toch meer op zichzelf gericht. Als ik verloor, maar maakte er twaalf hield ik daar toch een goed gevoel aan over. Heel egoïstisch, als ik er nu aan denk. Toen ik bij Houten aan de slag ging hoopte mijn vrouw ook dat er een aantal ‘Hansjes’ bijzaten. Irritante gasten met een weerwoord die ook non-verbaal signalen af zouden geven. Dat heb ik geweten. Een onwijs leerzame periode.”
Benieuwd naar het hele verhaal? Neem een abonnement op het Handbal Inside Magazine. Klik hier voor meer info.
