Na een rijke clubcarrière bij Hellas, E&O, Achilles Bocholt en Volendam heeft Léon van Schie zijn laatste wedstrijd op niveau gespeeld. Het is goed geweest, vindt de bikkelharde 55-voudige international. “Ik ben geen bloedzuiger.”
In de titelstrijd tegen Aalsmeer kon Van Schie in het oranje van Volendam er geen beslissende partij uit slepen. Zo ging het jongensboek van de Zuid-Hollander zondagmiddag in het vissersdorp, zonder nieuwe landstitel, dicht. “Berusting overheerst”, geeft Van Schie een aantal dagen na de eindstrijd toe. “Na de zomerperiode zal het wennen zijn. Wanneer in september de competitie weer begint.”
In 2008 maakte Nederland voor het eerst nadrukkelijk kennis met Van Schie. Onder leiding van Peter Portengen werd Hellas plots landskampioen. Op de cirkel maakte Van Schie – klein van stuk, beresterk – indruk. “Een hoogtepunt. Een hele prestatie. Fantastisch dat we dat hebben kunnen bereiken met een club als Hellas.”
Familiedagen
“Finalewedstrijden zijn met niets te vergelijken. De rest van het jaar, bijvoorbeeld in de BENE-League, spelen we ook wel eens voor veel minder supporters. Daar laat je ontzettend veel voor. Feestjes van vrienden, familiedagen. Dan drink je een watertje en moet je vroeg weg. Daar hebben ze in je omgeving begrip voor. Nu ik stop, niet meer veel moet reizen, niet hele zaterdagen weg ben, kan ik meer voor hen terugdoen”, legt Van Schie zijn keuze uit.
“Die club heeft een speciaal plekje in mijn hart”
De robuuste gentleman speelde vijf seizoenen in Drenthe. Voor E&O uit Emmen. “Die club heeft een speciaal plekje in mijn hart”, geeft hij toe. “Daar heb ik niets gewonnen. De strijd om de landstitel en een bekerfinale gingen verloren, maar de mensen zijn me dierbaar geworden. Ik heb nog veel contact met de mensen uit Emmen en voel veel waardering. Dat is wederzijds.”
Prijzen
In België pakte Van Schie de dubbel met Achilles Bocholt. Met Volendam won hij, ten koste van LIONS, een maand geleden de beker. “Prijzen winnen is onvergetelijk”, grijnst Van Schie. “Ook de interlands en tripjes met de nationale ploeg hebben veel indruk gemaakt.”
De interlandcarrière van Van Schie hield na de komst van Erlingur Richardsson in 2017 plots op. “Een smetje. Bij de bekendmaking van zijn eerste selectie was ik geblesseerd aan mijn knie. Daarna heb ik niets meer gehoord. Ik heb nooit de kans gehad me bij de nieuwe bondscoach te bewijzen. Jammer dat het op deze manier afloopt.”
Andere zaken
Tijdens Nederland-Letland op 16 juni neemt het NHV afscheid van Van Schie als international en bepalende clubspeler. Hij zal herinnert worden als een sympathieke knokker. “Ik ben een harde speler geweest”, lacht van Schie. “Maar ook fair. Ondanks dat ik soms de grens heb opgezocht en misschien ben overgegaan. Toch houd ik iedereen graag te vriend. Ik ben geen bloedzuiger.”
“Ik ben een harde speler geweest”
Met zijn maten uit het Haagse gaat Van Schie in het derde van Hellas spelen. “Eens in de week trainen. Als ik een weekendje weg wil, dan kan ik me gewoon afmelden. Al is dat, nu nog, tegen mijn denkwijze in. Het is heerlijk dat ik meer tijd voor anderen en andere zaken in het leven ga krijgen.”
Foto: Tina Kolthof
